Κρατητήρια Αμυγδαλέζας - αποθήκη γυναικών

Διάφορα άρθρα - 10/03/2005

Στην Αμυγδαλέζα, κοντά στους Θρακομακεδόνες (σε χώρους της πρώην σχολής χωροφυλακής), κρατούνται προσωρινά 100-120 γυναίκες και ανήλικα παιδιά, με σκοπό την απέλαση (φωτογραφίες). Πρόκειται για μετανάστριες που δεν είχαν χαρτιά, ή συνελήφθησαν για μικροαδικήματα, ή προέρχονται από τα κυκλώματα σωματεμπορίας.

Το παρακάτω άρθρο είναι από το περιοδικό "Ταχυδρόμος". Για φωτογραφίες κάντε κλικ εδώ.

«Το δόγμα της "μηδενικής ανοχής" στο έγκλημα και η ενίσχυση του ποινικού μηχανισμού δεν είναι παρά το εργαλείο νομιμοποίησης της αστυνομικής και δικαστικής διαχείρισης της φτώχειας», γράφει ο διάσημος εγκληματολόγος Λουί Βακάν στο γνωστό βιβλίο «Οι φυλακές της μιζέριας (εκδ. Πατάκη), περιγράφοντας την τάση (από τη δεκαετία του ΄90 και μετά) που θέλει τη φυλακή να είναι μια αποθήκη ανθρώπων, μια επιχείρηση φύλαξής τους «εκτός των τειχών» με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα δικαιώματά τους.
Παραφράζοντας τον Βακάν, ίσως η ενίσχυση του ποινικού μηχανισμού αποτελεί ταυτόχρονα και εργαλείο αστυνομικής και δικαστικής διαχείρισης της μετανάστευσης. Πώς αλλιώς να δικαιολογήσει κανείς την εικόνα που αντικρύζει στα γυναικεία κρατητήρια της Αμυγδαλέζας - κρατητήρια που υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν ως χώρος προστασίας για τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα παράνομης διακίνησης ανθρώπων (trafficking), αλλά μόνο αυτό δεν είναι;
Στην Αμυγδαλέζα, κοντά στους Θρακομακεδόνες, κρατούνται προσωρινά (διοικητική κράτηση) - με το νόμο να θέτει το ανώτατο όριο των τριών μηνών - γυναίκες προς απέλαση, άλλες γιατί δεν είχαν νόμιμα χαρτιά, άλλες για μικροαδικήματα κι άλλες προερχόμενες από κυκλώματα πορνείας. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι γυναίκες βρίσκονται εκεί επειδή οι «προστάτες» τους τις βαριούνται, ή απλά θέλουν να τις ξεφορτωθούν. Τότε τις «καρφώνουν» στην αστυνομία και τις περιμένει μια δεύτερη Οδύσσεια, αφού το κενό της νομοθεσίας στη χώρα μας δεν επιφυλάσσει την καλύτερη μεταχείριση στα θύματα παράνομης διακίνησης ανθρώπων, με αποτέλεσμα αντί για άσυλο να τους περιμένει - στην καλύτερη περίπτωση – η απέλαση.
Όπως διαπίστωσαν, όμως, ο «Τ», καθώς και το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, το ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας και άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις, κρατούνται και ασυνόδευτα παιδιά, αλλά και μωρά που ακόμη θηλάζουν, κατά παράβαση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού! Σύμφωνα με το νόμο, κατά την κράτηση δεν περιορίζεται κανένα άλλο ατομικό δικαίωμα των κρατουμένων εκτός από το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία. H πραγματικότητα, όμως, έχει άλλη άποψη…
Στοιβαγμένες σε κελιά των 10 τετραγωνικών μέτρων, 18 και 20 γυναίκες μαζί αδυνατούν να αναπνεύσουν! Περισσότερο, όμως, αδυνατούν να αναπνεύσουν τα μωρά που βρίσκονται εκεί μαζί με τις μητέρες τους, αναγκασμένα να ζουν στις πιο ακατάλληλες και απάνθρωπες συνθήκες και να εισπνέουν τον...καπνό των υπολοίπων. Το ζεστό νερό συνήθως ρέει, αλλά μερικές φορές κάποιοι ξεχνούν να ανάψουν το θερμοσίφωνα και οι γυναίκες αναγκάζονται να κάνουν μπάνιο με κρύο νερό σε μια περιοχή που η θερμοκρασία αγγίζει συχνά το μηδέν.
Οι τουαλέτες είναι λίγες, με αποτέλεσμα η υπόθεση της προσωπικής υγιεινής να γίνεται πολύ περιπλοκη ιστορία και να ευνοείται η μετάδοση μικροβίων. Ο προαυλισμός των κρατουμένων είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Όπως είπαν στο «Τ» κρατούμενες, προαυλίζονται μόνο μία έως δύο φορές την εβδομάδα, σε καγκελόφραχτο χώρο 15 τετραγωνικών μέτρων, περιορισμός που δε δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση απ΄ το νόμο. Στην περίπτωση των παιδιών τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Προαυλίζονται σπάνια, «ανάλογα με τη διάθεση των φρουρών»...
Ανάμεσα στις κρατούμενες υπάρχουν γυναίκες οι οποίες βρίσκονται εκεί επειδή υπήρχε κάποιο πρόβλημα στο διαβατήριό τους, ή στην άδεια παραμονής τους και αναμένουν να απελαθούν. Η απόφαση διοιηκητικής απέλασης, βέβαια, δεν είναι υποχρεωτικό να συνοδεύεται από κράτηση - εκτός αν ο υποψήφιος για απέλαση κριθεί επικίνδυνος - αλλά οι ελληνικές αρχές προτιμούν αυτή την πρακτική, ακόμη και απέναντι σε ανθρώπους που ζητούν άσυλο. Και στην περίπτωση αυτή, δεν φημίζονται για την καταλληλότητά τους, ούτε για τους λεπτούς χειρισμούς τους.
Η περίπτωση της Γκάλε Κανκάνγιουε Σοζάνθα Βινόντα από τη Σρι Λάνκα είναι χαρακτηριστική: Βρέθηκε στην Αμυγδαλέζα επειδή προσπαθώντας να ταξιδέψει για τη Σρι Λάνκα τον Δεκέμβριο, διαπιστώθηκε ότι το διαβατήριό της είχε κάποιο πρόβλημα και οι αρχές της απαγόρευσαν την έξοδο απ΄ τη χώρα. Η ειρωνία είναι ότι λόγω αυτής της παρατυπίας η Γκάλε βρέθηκε αντί για τη Σρι Λάνκα στην Αμυγδαλέζα και γλίτωσε από το φονικό τσουνάμι! Η δεύτερη ειρωνία, όμως, είναι ότι την ώρα που όλοι οι Έλληνες, επίσημοι και μη έδειχναν την αλληλεγγύη τους συγκεντρώνοντας χρήματα και ανθρωπιστική βοήθεια για τους πληγέντες της νοτιοανατολικής Ασίας, οι ελληνικές αρχές θέλουν να απελάσουν την Γκάλε. Να την απελάσουν, όμως, για πού; Έχασε τον σύζυγο και τα παιδιά της στο τσουνάμι της 26ης Δεκεμβρίου και το σπίτι της δεν υπάρχει πια.
Η Γκάλε μιλάει και τρέχουν δάκρυα απ΄τα μάτια της. Αδυνατεί να πιστέψει ότι βρίσκεται εκεί, κρατούμενη, μια φιλήσυχη εργαζόμενη γυναίκα. Και το χειρότερο, αδυνατεί να προβλέψει το μέλλον της, αφού, αν δεν εξασφαλίσει νόμιμη άδεια, ή τον χαρακτηρισμό του αιτούντος άσυλο, την περιμένει μια απέλαση στο άγνωστο και στα συντρίμια που άφησε ο φονικός σεισμός στη χώρα της. Πρόσφατα την επισκέφθηκαν στην Αμυγδαλέζα άνθρωποι από το Τμήμα Αλλοδαπών, αφού οι αστυνομικοί αποφασίζουν αν το αίτημα για άσυλο θα γίνει δεκτό σε πρώτο βαθμό.
«Μου φώναζαν συνέχεια, μου μιλούσαν απότομα. Με ρωτούσαν που είναι ο άνδρας και τα παιδιά μου. Μου φώναζαν να υπογράψω κάτι χαρτιά, ούρλιαζαν να ποζάρω για τις φωτογραφίες που χρειάζονταν», λέει στον "Τ" η γυναίκα απ΄τη Σρι Λάνκα κλαίγοντας ασταμάτητα. Οι αστυνομικοί έβλεπαν ότι η Γκάλε έκλαιγε, αλλά εξακολουθούσαν να την πιέζουν. Όταν εκείνη τους ρώτησε γιατί της φωνάζουν, ο αξιωματικός της απάντησε: «Απλώς δεν γουστάρουμε τους μαύρους»...
Στην κατηγορία των κρατουμένων που είναι μητέρες, ανήκε και η 26 χρονη Ελένα από την Ουκρανία που βρισκόταν μέχρι πριν από λίγο καιρό στην Αμυγδαλέζα μαζί με το ενός έτους μωρό της. «Οι συνθήκες δεν είναι και ό,τι καλύτερο», λέει. «Πολλές φορές δεν είχε ζεστό νερό. Και υπάρχουν κάποιοι αστυνομικοί σε συγκεκριμένες βάρδιες που δεν άναβαν το θερμοσίφωνα και μας δυσκόλευαν τη ζωή επίτηδες. Επίσης, υπάρχει μια συγκεκριμένη βάρδια, στην οποία έχω δει να βγάζουν γυναίκες έξω από το κτίριο μέσα στη νύχτα χωρίς καμιά δικαιολογία…», λέει η 22χρονη μητέρα, χωρίς να μπορεί να επιβεβαιώσει τις υποψίες της, αφού στους θαλάμους κυριαρχεί ο νόμος της σιωπής.
Παράπονα και διαμαρτυρίες για τις συνθήκες κράτησης στην Αμυγδαλέζα δεν γίνονται για πρώτη φορά. Γυναικείες οργανώσεις διαμαρτύρονται και ζητούν να γίνουν δεκτές στα κρατητήρια για να διαπιστώσουν ποιες είναι από κοντά οι συνθήκες κράτησης, αλλά μάταια. Ούτε κλιμάκιο της αντιπροσωπείας της Διεθνούς Αμνηστίας από το Λονδίνο που επισκέφθηκε τη χώρα μας πριν από λίγους μήνες κατάφερε να εξασφαλίσει την πολυπόθητη άδεια για να μπει στα κρατητήρια και να εξετάσει τις συνθήκες κράτησης…
Επισκέψεις στην Αμυγδαλέζα είχε πραγματοποιήσει και η κ. Άννα Καραμάνου, πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ. «Είχα δει παιδιά, κάποια απ΄αυτά ήταν τόσο μωρά που ακόμα θήλαζαν, ενώ πολλά απ΄αυτά χρειάζονταν και εμβόλια. Το περιβάλλον άθλιο: κτιστά κρεβάτια και βρώμικοι τοίχοι και στους θαλάμους στοιβαγμένες όλες μαζί, γυναίκες και παιδιά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια Ιρανή με έξι παιδιά, αλλά και μια 16χρονη έγκυο Αν με ρωτούσαν, όμως, τι θυμάμαι περισσότερο, ήταν η απελπισία στα πρόσωπα των γυναικών».
Οι συνθήκες κράτησης στην Αμυγδαλέζα έχουν θορυβήσει και το Φεμινιστικό Κέντρο Αθηνών, το οποίο οργανώνει κινητοποιήσεις την ερχόμενη Κυριακή μαζί με το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, την οργάνωση υποστήριξης Νέων «Άρσις» και την Actu-up. «Οι κανόνες λειτουργίας αυτού του κρατητηρίου που υπάγεται στο Αλλοδαπών Αθηνών είναι ασαφείς, κάνοντας την πρόσβαση, την πληροφόρηση αλλά και τον έλεγχο των καταγγελιών εξαιρετικά δύσκολα, αν όχι αδύνατα», αναφέρουν οι οργανώσεις σε σχετική ανακοίνωση.
Στο ίδιο κείμενο γίνεται λόγος για «καταγγελίες ξυλοδαρμών και βιασμών από αστυνομικούς», για «κράτηση και επαπειλούμενη απέλαση οι οποίες λειτουργούν εκδικητικά» και για «άδειασμα παιδιών και εφήβων στα σύνορα, το οποίο τροφοδοτεί τα κυκλώματα εμπορίας και διακίνησης, καθώς τα παιδιά μένουν εντελώς μόνα τους και έκθετα στα σύνορα των χωρών προέλευσης».
Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας θα γίνει έξω από τα κρατητήρια της Αμυγδαλέζας την Κυριακή, 6 Μαρτίου, στις 12.00 το μεσημέρι, με αίτημα να σταματήσει η κράτηση των παιδιών, να παρέχεται κάθε δυνατή βοήθεια στις γυναίκες-θύματα του trafficking και να σταματήσει η καταχρηστική κράτηση και απέλασή τους.

«Κατάχρηση της διοικητικής κράτησης»
«Το πρόβλημα είναι ότι βγαίνουν αποφάσεις για κράτηση ή απέλαση και οι άνθρωποι που βγάζουν τις αποφάσεις δεν ξέρουν ότι μέσα στη φυλακή υπάρχουν και παιδιά. Συχνά το Αλλοδαπών ακολουθεί μια αυτοματοποιημένη πρακτική», λέει στον «Τ» ο Σπύρος Ριζάκος, από τον τομέα προσφύγων του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. «Ούτως ή άλλως η κράτηση κάποιου μόνο επειδή δεν έχει χαρτιά είναι μέτρο επαχθές. Πολλές φορές κρατούνται άνθρωποι για τρεις μήνες με στόχο να απελαθούν, ενώ είναι ανέφικτη η απέλαση στις χώρες απ΄ τις οποίες προέρχονται! Πρόκειται για κατάχρηση της διοικητικής κράτησης, κατά παράβαση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Το ίδιο ισχύει και για τους αιτούντες άσυλο, αφού εξαιρούνται από το νόμο 2110, ενώ το ότι κρατούνται ασυνόδευτοι ανήλικοι αποτελεί παραβίαση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού».

Παιδιά που αντιμετωπίζονται σαν ενήλικοι Σε ένα χωριστό κελί που βρίσκεται στην είσοδο του κτιρίου κρατούνται και μερικοί έφηβοι, 14-15 ετών το πολύ. Συχνά τα παιδιά αυτά είναι θύματα παράνομης διακίνησης ανθρώπων (trafficking), παιδιά των φαναριών, αλλά λόγω κενού στη νομοθεσία, απελαύνονται χωρίς να χαρακτηριστούν ως θύματα, ενώ στα κέντρα κράτησης δεν υπάρχουν κατάλληλοι επιστήμονες για να τα προσεγγίσουν. «Τα παιδιά δεν θα΄πρεπε να κρατούνται, εφόσον είναι ασυνόδευτα και δεν έχει γίνει καμιά προηγούμενη έρευνα για το αν είναι θύματα παράνομης διακίνησης ανθρώπων. Κανονικά πρέπει να ενημερώνεται η Εισαγγελία Ανηλίκων και να ξεκινά μια διαδικασία για την προστασία τους, να γίνεται έρευνα και εδώ και στη χώρα τους και να μπαίνουν σε κάποιο ίδρυμα ώσπου να παραδοθούν στις οικογένειές τους. Εδώ, όμως, αντιμετωπίζονται ως ενήλικες», εξηγεί στον «Τ» η Εύα Φακίνου, δικηγόρος, μέλος του Δικτύου Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών. Παιδιά κρατούνται κι ύστερα απελαύνονται στα…σύνορα, όπου δεν υπάρχει κανένας να τα περιμένει, με αποτέλεσμα να γίνονται βορά στα χέρια των εμπόρων και στατιστικές στις έρευνες για το trafficking…

Κρατείτο έγκυος με ένα νεφρό!
Χαρακτηριστική περίπτωση γυναίκας που κρατήθηκε στις άθλιες συνθήκες της Αμυγδαλέζας μαζί με τα δυο της παιδιά, παρόλο που ήταν έγκυος και σοβαρά άρρωστη είναι αυτή της Ιρανής Sayadan Tayebeh η οποία ήλθε στηχώραμας τον Ιούλιο του 2003 μαζί με τον σύζυγό της και τις δύο τους κόρες της ηλικίας 2 και12 ετών. Την περίοδο εκείνη ήταν ήδη έγκυος τριών μηνών, ενώ αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας, αφού είχει μόνο ένα νεφρό. Στις 26 Ιουλίου 2003 τα τέσσερα μέλη τηςοικογένειας συνελήφθησαν για παράνομη είσοδο στη χώρα και η Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής εξέδωσε εις βάρος των μελών της οικογένειας Απόφαση Διοικητικής Απέλασης, με αποτέλεσμα η ασθενήςκαι έγκυος γυναίκα και οι δύοκόρες της να οδηγηθούν στα Κρατητήρια τηςΑμυγδαλέζας και ο σύζυγός της να οδηγηθεί στα Νέα Κρατητήρια Ελληνικού. Η κράτησή τουςσυνεχίστηκε παρόλο που τα μέλη της οικογένειας υπέβαλαν αίτηση ασύλου και οι ιατρικές εξετάσεις έδειξαν ότι η γυναίκα ήταν έγκυος και είχε ένα νεφρό. Τελικά, ύστερα από δίμηνη κράτηση, η γυναίκα και τα παιδιά αφέθηκαν ελεύθερα με απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, κατόπιν παρέμβασης της Διεθνούς Αμνηστίας.

Πηγή: IndyMedia
Φωτογραφίες